لوبیای سویا حدود ۲۸۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در چین کشف شد. سویا از انواع حبوبات است که محل کشت اولیه آن در آسیا بوده اما تولید انبوه آن در ایالات متحده آغاز شد. سویا را می توان یک دانه همه کاره نامید که از آن می توان در مواد غذایی مختلف و روغن‌های خوراکی استفاده نمود.

آفتابگردان یکی از معدود محصولات بومی ایالات متحده است.
بر اساس برخی منابع ، مردم بومی احتمالاً در حدود 1000  سال قبل از میلاد مسیح شروع به پرورش آنها کرده اند.
تخمه آفتابگردان، میوه آفتابگردان (Helianthus annuus) است.

کنجاله بدست آمده از دانه های روغن گیری شده سویا بعنوان یکی از بهترین منابع غنی پروتئین گیاهی در جیره های غذایی جهت تغذیه دام ، طیور و آبزیان کاربرد دارد که بخصوص پروتئین عمده مورد نیاز دام ها را در فصل زمستان تامین می نماید.

در پنجاه سال گذشته یا بیشتر، این گیاه عمدتا برای روغن گیاهی که از دانه های آن استخراج می شود، کشت می شده است. روغن دانه گلرنگ بی طعم و بی رنگ است و از نظر تغذیه ای شبیه به روغن آفتابگردان است. عمدتا در لوازم آرایشی و روغن پخت و پز، سس سالاد و تولید مارگارین استفاده می شود. نامگذاری INCI Carthamus tinctorius است.

برای آماده سازی دانه های سویا جهت روغن کشی، آن ها را باید تمیز، خرد، پخت و فلیک نمود تا بتوان از آن ها استفاده نمود.
سپس به وسیله حلال هگزان در اکستراکتور  به روش میسلا (مخلوط هگزان و روغن)، روغن را از دانه های سویا جدا نموده و سپس فلیک ها را از اکسپندر وارد اکستراکتور کرده و میسلا تولید شده را پس از  عبور از سیستم تقطیر به روغن تبدیل می نمایند.